In een vorige maand gepubliceerde uitspraak van het gerechtshof Den Bosch is de belastingdienst in het ongelijk gesteld daar waar het gaat om het behandelen van een vrijwillige vertrekregeling als verkapt vroegpensioen. In veel sociale plannen bij reorganisaties komen vrijwillige vertrekregelingen voor. 55-plussers kunnen daarvan gebruik maken en vrijwillig de organisatie verlaten. De discussie ging erom dat de belastingdienst dergelijke regelingen aanmerkte als regeling voor vervroegde uittreding (rvu) en de werkgever een boete van 52% over de vertrekvergoeding oplegde. De rvu-boete is ingevoerd om de deelname aan het arbeidsproces door oudere werknemers te bevorderen.

Zowel werkgevers als vakbonden zijn tegen dergelijke boetes omdat die vaak tot een averechts effect leiden, namelijk dat alsnog (nood)gedwongen ontslagen plaatsvinden. Ook wordt het lastig om op voorhand de kosten van een reorganisatie in kaart te brengen, hetgeen tot veel (rechts)onzekerheid bij werkgevers leidt.

Het hof koos in deze zaak de zijde van de werkgever en vernietigde de boete.

Opmerkelijk genoeg betekent deze boete dat de fiscus zichzelf geen boete van tussen de 170 en 200 miljoen euro hoeft op te leggen, vanwege riante vertrekregelingen bij de belastingdienst zelf, iets waarvoor de staatsecretaris recent in de kamer al op het matje was geroepen.

De President van de rechtbank Rotterdam heeft vandaag in een uitspraak in kort geding beslist dat een deurwaarder, vóórdat hij een dagvaarding uitbrengt eerst het (openbare) Centrale Curatele- en Bewindregister te raadplegen.

In deze zaak was de dagvaarding aan de deurwaarder gestuurd. (kort) Vóórdat de deurwaarder de dagvaarding aan de gedaagden uitreikte werden zij onder bewind gesteld. Dat bewind is ook (vóór) het uitbrengen van de dagvaarding gepubliceerd in het hiervoor genoemde register (te vinden op de site www.rechtspraak.nl). Gedaagden nemen de dagvaarding in ontvangst, maar voeren geen verweer en worden vervolgens bij verstek veroordeeld door de kantonrechter. Vervolgens vordert de bewindvoerder in kort geding dat de tenuitvoerlegging van het verstekvonnis wordt gestaakt, omdat de deurwaarder de bewindvoerder had moeten dagvaarden. De – principiële – vraag die de rechter nu moest beantwoorden is of de deurwaarder eigener beweging het curatele- en bewindregister moet raadplegen voordat hij een dagvaarding uitbrengt, ook als er geen enkele aanleiding is te veronderstellen dat er sprake is van bewind of curatele. Volgens deze rechter moet die vraag bevestigend worden beantwoord.

Dat betekent dat de verplichtingen van de deurwaarder, die ook al eigener beweging de gegevens in de gemeentelijke basisadministratie moet raadplegen, hiermee verder toenemen.